NE DERSİNİZ ?

Duygusuz insan olamaz. Sevinçte, kederde, mutlulukta, sevgide bir tepkisi vardır. Duygular sözle ifade edildiği gibi yazıya da dökülür.

Öykü olur.

Roman olur.

Şiir olur.

Yüreğindekileri şiir olarak dökmeyi deneyenler üzerinde haddim ve yetkim olmayarak yorum yapmak istiyorum. Doğrudur, yanlıştır.

Bu benim düşüncelerimdir böyle biline.

Zaman zaman bende denerim.

İçimden geldiği gibi.

Olması gerek gibi.

Hayal ettiğim gibi, yazıveririm.

Bazen kurallı, bazen uymadan.

Duyguya kural koyamıyorsun ama şiir olması için gerekli.

Şimdi kendime soruyorum.

Buna şiir denir mi ?

Cevabım, hem evet hem hayır.

Bana göre olabilir de,  ya başkasına göre olur mu ?

Benim duygularım başkasını etkilemiyorsa, yani benim duyduğumu duymuyorsa ben ona şiir diyemem.

Zira ben,  başkaları tarafından şiir diye yazılanların   bazılarında  bir şey hissetmiyorum.

Hepisinde mi ? Elbette hayır.

Öyleleri var ki sanki benin içimden geçenleri  anlatmış. Yani benim duyduklarımı, düşündüklerimi.

İşte onlara şiir diyorum.

Edebiyatta yer edinmiş  birçok şairin kitaplarına bakıyorum, öne çıkmış birkaçı dışında hiçbiri bana şiir hissi vermiyor.

Bazılarıda var ki hangisini okusan seni içine alıyor.

Kimseyi küçümsemek değil amacım. Hatta yazabildiği için saygı da duyarım.

Yine de ısrarla yazılan çoğunluk tarafından sevilmeli diye düşünüyorum.

Yanlış ise benim bu konudaki cahilliğime verin.