Gecenin rahminde ben
güne açılan boşvermişliğim olsa da
ne rüzgarın döktüğü yapraklarım
ne de tomurcuk gül zamanlarım kaldı aklımda...

şimdi kırlangıç uçuşu gibi narin
kartal bakışı kadar mağrur edamla
ışığa doğru süzülmekteyim....

Sessizliğe hüküm,
çığlığa özgürlük 
giydirerek ilerliyorum
ve 
konuşmayı bilen dilime
susmayı öğreterek
gözlerimle doğacak şafaklara 
haykırıyorum....

h.a.k