YOKLUĞUNDA

dışarıda gözü yaşlı,kasvetli yılgın bir sonbahar
içeride yanık kokulu,yalnızlığın karanlık yüzü

esmer geceler aysız
öyle bir dert ki amansız
içten içe yanarım dumansız
yıkılan hayallerim dermansız
hayat derseniz acımasız

harla yanan yüreğimin ocağında
fokurdayan acılar kaynıyor
bakiyesi gitgide azalan
hazin hayatın ikindi dönemecinde
her gün çay yerine hüznümü demliyorum
acıları içiyorum yudum yudum içim yanarak
her şeyde seni hatırlıyorum mazimizi anarak

kor ateşler yanarken içimde
sesimin soluğunu iyiden iyiye kısıyorum
katran karası gam kasavet
gönül haznesinde acıdıkça acıyor
sensiz geçen günler ziyan olup gidiyor

iç çekişime kemanın telleri geriliyor
yetim şarkılar ağlıyor notalarında
iki gözü iki çeşme
bizi söylüyor bağrı yanık türküler
canhıraş çığlıkları yüreğime oturuyor

ruhumun dalgalarında
bir köşede inzivaya çekilen
düş mağduru gamzede gönlüm
metruk evlerin ürkütücü sessizliğinde
vaveylası arşa sirayet ediyor

z/amansız pek yaman esen
delişmen asi rüzgarın
bilmem neydi bana kastı?
sahi,neydi suçum günahım?

öyle bir askıntı lodos ki...
savurdu,paramparça etti umutlarımı
büktü boynumu,kırdı kolumu kanadımı
heba etti gün görmemiş düşlerimi
kasıp kavurdu yanan yüreğimi

elem yüklü,sırdaş gecelerin karası
tüm benliğimi nasıl da kıskıvrak sarar
karabasan gibi çöktükçe çöker üzerime
aslanın ağzındaki av gibi
bir süre kımıldamadan dururum nefessiz
kıskaç altında bilendikçe bilenir düşüncelerim
yeşil gözüm kara olur birdenbire bahtım gibi
zor olsa da debelenir sıyrılırım bu kabustan

sonra...

takatsiz kalır,bitap düşerim yatağımda
zamansız gidişine ağıtlar yakarım
uzadıkça uzayan,uykusuz gecelerde
idamını bekleyen umutsuz düşlerimi
uyuturum gönül mahzenimin zindanında

sarpa saran yaşamın gelgitleri arasında
iflah olmaz,hatırı sayılır bir divaneyim
sensiz nasıl derbederim,viraneyim
ben hala bıraktığın o yerde
senin bana hep dediğin gibi
bir garip Aşık Reyhani’yim
sendeyim

hani nerede şimdi
canıma can katan nefesin
gelmeyeceğini bile bile
yine de seni ne çok g/özlerim
artık kalmadı bende yaşama hevesim
her dem sol kulağımda küpe
beni benden alan çınlayan sesin

içimde onulmaz bir yarasın yar
senden ayrı koca dünya bana dar
bari her dem gir rüyalarıma da
ruhunla merhem ol yarama

yokluğunda...

ah bir bilsen,bir görsen ahvalimi
nasıl da kan ağlıyor yaslı g/özüm
suratını asıyor mütebessim yüzüm
deli gönlüme,hiç geçmiyor sözüm
sönmüyor yüreğimde yanan közüm
sensiz sudan çıkmış balık gibiyim gözüm

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 14.10.2022 

20.Haziran.2022 de vefat eden Rahmetli Sevgili Eşime yazdığım ağıt