Kırık dökük

Nereye gidilir bilmiyorum bu bulanık zamanla

Karmakarışık duyguların ağırlığını

 hangi omuz taşır bilinmezliğe

hayat kaybedişlerin izlerini silemezken

keşkelerin kollarında can verir umutlar

geleceğin görünmezliği endişeye boğar ruhları
hangi mevsim açar karanlığın rengini
hangi güneş ısıtır yalnızlığın ayazını

ve hangi yürek nefes olur tükenişteki sevdaya

kırık kalplerin kırık dökük anlatılarını

inceden çöken sızıların sancılarını

sessizliğin derinden haykırışını
hüznün göz yaşlarında eriyip yol alışını

dur diyemediğim hayatın gölgesinde

sessizce kayboluşumu

sığdıramadım yine kalemime

akıp gitti yine benden kopan sözcükler

 bir gölge gibi düştü

gecenin ortasında beyaz sayfaya

gülbahar bayar aslan

      00.15

29 0cak 2009