HEYHATLAR DİKTİN ERCİYES
Ey aşk! İşte yoluna çıktım,
Bir yanımda içinde kaybolduğum koca şehir,
Diğer yanımda heybeti ile duran Erciyes.
Sis dolu hep yollar…
Güvercin gözünde vuruldu duygularım,
Ve içime dolan sevdalar,
Yalın ayak yürüyorum sisli yollarda.
Bak şimdi kardelen dağlarına çıktım,
Bir yanımda kaybolan umutlarım,
Bir yanımda yeşeren sevdalarım, .
Keklik kanadında yolladığım acılarım,
Kelebek kanadında uçuyor sancılarım…
Bir adım öteye düşen yorgun adımlarım,
Yüreğimde bitmek bilmeyen sevdalarım.
Ey yar! Şimdi dağlarına çıktım.
Bir yanımda süt donduran yaylanın ayazı,
Yürekte kanayan yara,
Gözlerimde donmuş kar taneleri,
Dorukta duruyor aldığın ılık nefesin.
Her kar yumağında açan kardelenimsin,
Heyhatlar diktin Erciyes nelere kadirsin.
Yar ara sıra bir kâğıt koyup erteledik aşkları,
Kimi zaman dağlarda, kimi zaman mısralarda,
Ve bedenimiz kana kana,
Yaşıyoruz Yüreğimizde yana yana.
Erciyes’in suyunu verseler de bana,
Sen giderken boğazıma kelimeler takıldı.
İşte o zaman anladım sana yandığımı,
İçimdeki boğuk aşkım,
Kanayan yaram,
Orta yaşımın sevdası,
Dudağımdaki gülücük
Gözümdeki hasret dumanı,
Sisli yollarımın nuru,
Kokladığım kekik kokusu,
Arkandan koşmak istedim.
Yapamadım gülüm…
Bağırmak, haykırmak istedim,
Dur gitme! Seni seviyorum
Demek istedim. Yapamadım.
İçimdeki yangın alevlendi,
Erciyes’in kar suyu bile söndürmüyor,
Ben seninle yanarken şimdi nerdesin?
ZERREM
OSMAN TÜRKASLAN |