KAYISI AĞACI…

Kayısı ağacın da dal olaydım ben.
Malatya’ya gelen yol olaydım ben.
O yüce Mevla’ya kul olaydım ben.
Ölürüm de ayrılamam yar senden.

Kayısı ağacının dalları yeşil. 
Al da şu gönlümü dağlardan aşır.
Bir yağmur yağar da ellerim üşür.
Ölürüm de ayrılamam yar senden.

Kayısı ağacının kokusu güzel.
İpek gömlek giymiş yakası güzel.
İnci yakut takmış takısı güzel .
Ölürüm de ayrılamam yar senden.

Kayısı ağacın da bir kuşum kaldı.
Ben sessiz ağlarım gözyaşım kaldı.
Yağmur geldi dolu geldi kar geldi.
Ölürüm de ayrılamam yar senden.

Kayısı çiçekleri açarda solar. 
Fıratın başında koca bey ağlar. 
Ben ölürüm! kabul olur dualar. 
Ölürüm de ayrılamam yar senden.

Kayısı çiçekleri açar savrulur. 
OCAKBEYİ derler adım sorulur. 
Gönül ince bir tel hemen kırılır.
Ölürüm de ayrılamam yar senden.

Arif Ocakçı Ocakbey 
O-C-A-K-B-E-Y….