13 Ocak,2008
DOĞA SEVGİSİ VE ÇOCUKLARIMIZ
Sayın okurlarım , bu günkü yazıma okul yıllarımızda severek okuduğumuz Sayın Şair Behçet Necatigil’in bir şiiri ile başlamak istedim…
KIR ŞARKISI -Behçet Necatigil- Tam otların sarardığı zamanlar Yere yüzükoyun uzanıyorum Toprakta bir telâş, bir telâş Karıncalar öteden beri dostum. Ellerime hanım böcekleri konuyor Ne şeker şey onlar! Uç böcek, uç böcek diyorum Uçuyorlar Pan\'ın teneffüsü bile Ilık, okşamakta yüzü. Devedikenleri, çalılık vesâire Bir âlem bu toprakların üstü. Tabiatla haşır neşir Kırlarda geçen ikindi vakti. Sakin, dinlenmiş, rahat Bir gün daha bitti. Hangimiz Sayın Şair Behçet Necatigil’in bu şiirinde kendimizi ,doğamızı bulmuyoruz… Elbette hepimiz için tabiat çok önemlidir… Güneşin doğuşu ve batışı,geceleyin gökyüzü,yağmurdan sonra çıkan renk renk gökkuşağı, ağaçların rüzgarlı havadaki şarkıları ne güzel esinler verir bizlere…. Bizler yeniden doğmuş gibi oluruz…Salınca çocuklar rengarenk uçurtmalarını gökyüzüne ne kadar mutlu olurlar…Rüzgarın saçlarımızı savurması adeta biri başımızı okşuyormuşcasına sevgi dolu bir olay oluverir… Doğadan hepimizin öğreneceği şeyler vardır.Bizleri kucaklayan doğa ,annemiz gibi sıcacıktır.İyiyi ,kötüyü öğretir bizlere…Bazen çiseleyen ,bazen seller oluşturan,bir sabah ansızın karları hediye eden yine doğadır. Hele hele ülkemiz, ülkemizin iklimleri ne kadar güzeldir…Mevsimler ve rüzgarıyla,soğuğuyla ne güzeldir kış…Bir yılda karşılaştığımız 4 mevsimin birbirini kovalamaları ne kadar zenginlik katar yaşantımıza… Çocuklarımız piknikte,ne hoştur… Gülücükler dağıtırlar ,ve bir yenisini daha isterler doğayla baş başa kalmak için…Doğaya dönmek için … Ayrılış ne zordur… Hüzünle geride bıraktıkları yaşamı tekrar tekrar yaşamak isterler… Lütfen çocuklarımızla doğa gezilerine çıkalım,yaprak,çiçek koleksiyonları yapmasına olanak tanıyalım…Çimlerde yuvarlansınlar doğa şarkıları söylesinler…Hanım böceklerine uç böcek uç desinler… Ağaçların ve hayvanların adlarını,özelliklerini öğrensinler…Fidan diksinler… Kendi adlarına ve sevdikleri için ağaç diksinler….Temiz havada şarkılar söylesinler,şiirler okusunlar… Sayın okurlarım yazımı birkaç yıl önce yazmış olduğum bir şiirle bitirmek istiyorum…
SON SÖZ DOĞA BABANIN
Kuş dallarda gerek
Kuzu çayırlarda
Oynasın diye çocuklar
Hele zıplayan kurbağalar
Uzun gagalı leylek
Ve göçmen kırlangıçlar
Mini mini civcivler
Sadık köpekler
Aylardan Mart,Nisan ve
Yavrulayan kediler
Bunlara nasıl kıyar insan?
Kavun ,karpuz tatlıdır
Aynı toprakta yetişen biber acıdır
Kimi yeşil kimi sarıdır.
Çocuğum dinle doğayı
Onunla yaşa
Sev koru,yağ yağmurla,es rüzgarla,
Uyu kırların kucağında
Ama
YOKETME!
Bir saksağanın uçuşu gibi
Bir iyilikten al bir acıdan
Ama gocunma
Unutma ki derin sevdalar
Tutar dünyayı ayakta…
HALİDE EDİP AVCI
|