Dün gece yarısı, evrenin susgunluğunda

Yıldızlarda aradım  ay bakışlarını.

içimde  tutuklanmış  hasret kokuları

Saçlarını serpiştiriyordu,yaprak gımıltıları.

yeter be sevgilim yeter

Yokluğun içmde  evlat acısı

Bak yine başladı doğum sancısı.

Bak,,,,bir karanfil kokusu hissettim

şu yolun ötesinde

Güvercin uçurdum,

kardelen sesine sevindim düşlerimde

yalnızlığa üşüdüm

Hasretine buzlaştım

Yokluğuna  haykırırcasına.

Bundan böyle güllere gülümseyen

bir gül  sepetine, uzanamassa ellerim.

Bırak artık kar kokulum

Bırak artık kar kokulum,,,yollarında öleyim.

Ölümü....kaf dağının eteğinde

Zalimin esaretinde

Barışsız dünyanın basiretinde, beklemektense

Bırakta kar kokularında  dem olayım

Bırak beni ben gibi öleyim

Tutarlıca öleyim.

Bak yine başladı doğum sancısı

Yokluğun içimde evlat acısı

Bırakta yaprağında solayım

ANAMA, VATANIMA,birde sana öleyim...

mehmet  güven