Cihânın nakşına kanma, gel diyor Yüce Mevlâna.
Bahtın siyahını anma,gel diyor Yüce Mevlâna.
Göklerin sonsuz rahmeti sel gibi yağsın üstüne,
Yüreğin yıkanmaz sanma, gel diyor Yüce Mevlâna.

Gel ki,ürpersin cân evin,kudüm ile semâ eyle,
Sırr-ı ilham ocağından nasib alıp,senâ eyle.
Her kim isen bizimle ol, katıl muhabbet-i meyle,
İlim bilmeze aldanma,gel diyor Yüce Mevlanâ.

Bu derğah umut derğahı, ellerini semaya aç,
Elbet o Yâr hanesinde bulunur gönlüne ilaç.
Yaradılan her ne varsa,Yaradan aşkına muhtaç,
Nedâmet nârında yanma, gel diyor yüce Mevlâna.

Tövbe tutmayan nefsinin aklandığı yere ulaş.
Söndürür nice yangını Hak yoluna dökülen yaş.
Aşk ile güle dönüşür, ayağına takılan taş,
Gözyaşlarından utanma,gel diyor Yüce Mevlâna.

Bir adım at aydınlığa,durma gir Yâr kapısından.
Nây`ın ilahi sesiyle arınsın kalbin pasından.
Haydi bir dolu da sen iç, semazenlerin tasından.
Kör karanlıkta dolanma,gel diyor yüce Mevlâna.
Geceler ağarmaz sanma, gel diyor Yüce Mevlâna.