Şiirin Hikayesi

Yusuf ile Gürkan iki kardeşler
Köylerinde adet olduğu üzere ona babası bir ev yapmıştır
Zira o köyde evi olmayana kız vermemektedirler

Ama işler kötü gidince babası evi satar ve Yusufa sana ilerde başka ev yaparız der
Yusuf bu duruma çok içerler ve babasıylae araları açılr
o zamanlar 10-11 yaşalrında olan kardeşi Gürkan da babasından yana tavır alır
gerçekte aralarında hiç sorun yoktur
bu sebepsiz küslük uzun yıllar sürer zaman zaman arada tartışmalar ve tatsızlıklar yaşanır aslında iki kardeş biribirlerini çok da özlemişlerdir

Ve köye bir öğretmen gelir bu duruma son vermek için bir girişimde bulunur
ve ikisini birden davet eder

Kardeşler bir araya geldiklerinde önce biraz tartışırlar

ama sonunda öğretmenin teşviki ile barışırlar

bu gerçek olmuş olaydır ve daha dün yaşanmıştır 11-04-2012

Bu güzel mutlu sona ve yazılmasına vesile olan Hande öğretmenin şahsında tüm öğretmenler ithaf olunur

Bu gerçek bir öyküdür hikayesinde yazılıdır


Uzun yıllar önceydi Ekincik cennetinde
Adettir köyde diye mutluluk niyetinde

Yusuf’a ev yapmışlar Evliliğe hediye
Hatice’si gelince mutlu otursun diye

Kaderin bir oyunu baba dara batmıştı
İşler kötü gidince evlerini satmıştı

Yusuf’la Hatice’ye bu hal biraz dokundu
Baba ise çaresiz elin açıp bakındı

Hayatın akışı bu küslük olur arada
Mesele biraz garip karışıyor burada

Yusuf çok ezilmişti ne diyecek Hatice
Evleri olacaktı söz vermişti netice

Mesele ev değildi izzeti nefistendi
Verdiği söz yüzünden utandığı histendi

Haklıydı Yusuf ama baba da çaresizdi
Eli çokça dardaydı hatta beş parasızdı

Kardeşi Gürkan küçük daha on bir yaşında
Onunda derdi de başka sevgi saygı peşinde

Nerden bilsin garibim çaresizce bakındı
Ataya saygı derin babasına öykündü

İçi boş bir husumet sebepsizce başladı
Gürkan Yusuf’a küstü ağabey onu haşladı

İki kardeş severken birbirini yürekten
Küs kaldılar yıllarca öldüler de meraktan

Bütün köylü zannetti bu işin kökü maldır
Her işin içindeki asıl başka bir haldır

Kaybolup gitti yıllar ikisi de ap-ayrı
İçin için gördüler küslüğün olmaz hayrı

Yusuf mertti aslında kardeşi ondan farksız
Uzun uzun anlatmak bu şiirde gereksiz

Konum belirlemekte olmuştu bütün hata
Dert gelince başlara insan sağ yanda yata

Tarafsız olmak kârdır ne bilsindi Gürkan’ım
Yusuf bunu istedi anlasana be canım

Öğretmen geldi köye bunları öğrenince
Çok üzüldü duruma kederlendi derince

Çağırdı ikisini dedi artık barışın
Ölüp de gider insan kefenler üç beş arşın

Kırmadılar Hocayı yürekler sevgi doldu
Bu dargınlık sonunda artık mazide kaldı

Sarıldı Yusuf’una kokladı derin derin
Yusuf da sevinç doldu sonu geldi kederin

Ağladılar bir zaman dalga dalga duygular
Galip geldi sonunda sevgiler ve saygılar


Sağ duyudan bir zarar asla gelmez bizlere
Kutlu olsun kardeşler kutlu olsun sizlere

Aykıri-Cahit Telkök-11-04-2012