Soluksuz zamanlarımda
Yüreğimi kaplar sim siyah bir bulut
Eser İçimde lodosu olmayan deli fırtına
O hesaplar zamansız günleri
Şimdi sana düşer İstanbul yapraklarım
İçinde sen ve ben olan
Bir martı kanadına uyanırken alaca sabah
Sanki gök delinmiş bulutlar siyim siyim
Sanki bana ağlar İstanbul
İşte bir garip hikâye
Okumasını bilene satır satır yalnızlık bakır köylüm

Yaşayamadığım bilmediğim baharın tadını
İçimdeki ağıtlarla denizine akıtıyorum
Sabahın ayazında yârini anar gönlüm
Soğuk kayalarda martı sesi dalgalara karışır
Limanı olmayan kayalıklarda bir mum gibi erirken
Parçalanmış gönlüm kadar, başka gönül duymadı


Gün ağardı gökyüzü darmadağınık
Yıllara yenik düşmüş yorgun gemi gibiyim
Yüreğimden gelen inçe hıçkırık
alıp götürdü beni uzaklara
Yağmur ve soğuk iliklerime işler
Ne gelen var nede giden
Vakitsiz zamanlarımın sayılı saatlerinde
Yel kovan durmayıp dönerken
Dalgalara bakışlarım, kayalar kadar soğuk
Dilimde sözcükler tutsak
Usuma inerken bir balyoz
Yüreğim hıçkırıklarla dağlanır
İstanbul sanki halime ağlar
kanadı kırık bir kuş gibi
Bitmez yolların yokuşundayım şimdi gülüm