Bana gülüm diyenler toprağıma dert kattı
Dalımı yaprağımı yolanlar ağlattılar
Kurumuş bir bozkıra o hoyrat eller attı
Etrafımda ki diken olanlar ağlattılar

Ben sevip sevilmeyi umut etmiştim oysa
Çiçek olup kalp diye taşta bitmiştim oysa
Bülbül gibi bir viran bağda ötmüştüm oysa
Umut ile yeşerip solanlar ağlattılar.

İşte böyle yılların hüznünü tadıyorken
Bir parça sevgi için ömrümü adıyorken
İsyankâr duygularım aşk hayal ediyorken
Zehrolup yüreğime dolanlar ağlattılar

Güvendiğim dağlara yıllarca kar yağmıştı
Bu kadar dert bu kalbe hayret nasıl sığmıştı
Senle umut güneşi bana gece doğmuştu
Bu yazgıma karayı çalanlar ağlattılar.

Ana olsam da bir kez ben ana diyemedim
Bu sevgi hırkasını sırtıma giyemedim
Böyle bir kokuyu ben ömrümce duyamadım
Koynumda beslediğim yılanlar ağlattılar.

Hiç kimsenin sevgisi gerçek sevgi değildi
Sahte sevgi sözleri zor görünce dağıldı
İlk kez senin sevgine bu yüreğim eğildi
Çünkü beni yıllarca yalanlar ağlattılar

Ben mi erken yaşadım sen mi çok geç kalmıştın
Adresimi felekten yanlış günde almıştın
Hayatın neresinde yaşamaya dalmıştın
Senden önce düştüğüm talanlar ağlattılar.

Ey uzaktan gönlüme ses olan şair yürek
Ege incisi gibi has olan şair yürek
Yüreğimde yokluğu yas olan şair yürek
Senden öncesinde tüm kalanlar ağlattılar

Turgay coşar