Göz önüne getirince kendimce ağladığım,
Gözyaşları ile yaşamadıklarımı taradığım,
İkilemler içinde kendi bendimde savaştığım,
Her denilene duydum konuşmadan sustum..

Bir canla sevdiğim, olanlara anlam vermediğim,
Şimdi can versen de düzelir diye beklemediğim,
Küçük gülüşlerle tebessümle bakıştır istediğim,
Bunca ne diyeyim sen söyledin ben hep sustum..

Sevgimden başka bir şey bırakmıyorum artık sana,
Açık seçik düşüncelerimi söyleyemem asla sana,
Duygulardan acıdan başka bir şey bırakmıyor bana,
Acı söylesen de ben konuşmadım bak yine sustum.

Sana sevgilerimi şiirler yazarak aktardım aştan yana,
Ağlasam da mısralara bunu dökemediğim gerçek aşina,
Şimdi bir yüzüne bakıyorum bir de çarpan yürekle sana,
Ben dinledim hep konuşmadım karşında bak yine sustum,

Durgun bir duman şehri sarıyor, ani hiç beklemeden,
Daha dün sevgiden yana söylerdin şüphen yokken
Söyle neye kuşkun, neden eğik yüzün nedir ürperten,
Hiç kalmasın içinde kıymık kadar söz bak yine sustum

Bir yanda elimde kalemimde kalan bunca dizelerim,
Ezilen gururum ben ezik olarak ta böyle gezerim,
Hepsini düşündükçe yaş dolar bakan bu gözlerim,
Sözlerinin bittiği yerde bir şey diyemedim yine sustum.

Ne dilesem senden, kurtarmıyor özürler af dilemeler,
Sadece benimkisi geçek diye başlayınca söylemeler,
Acı bir gerçek var ortada diğerleri sadece söylemler,
Ne söylersen söyle haklı halimle hasız olarak sustum..

Hepsi kader çizgisinde yaşadıklarımız yaşam içinde,
Eksilmeyen sevgimle umut ışığı arar oldum gözlerinde,
Kırıcı, yok edici acı olan söylediğin bütün sözlerinde,
Ne söylersen söyle duyarım ve yine söylemeden sustum.