Gözlerimi açıp bakınca çevreye,

Herkes koşmuş gidiyorlar menzile,

Kendimizi kaplamış dönmüşüz rezile,

Görmüyorlar gidiyorlar hepsi kendince..

Bedenimize yüklemişiz onca yükü,

Sırtlarında sanki dünyanın yükü yüklü,

Koştukça yollar olmuş büklüm büklü,

Nereye gidiyorlar kendileri süslü..

Kim ne derse onun peşinden koşarlar,

Bilmeden kendilerini çıkmaza sokarlar,

Bilmezler başkası için kendilerini yakarlar,

Kendi için değil başkası için solarlar..

Baştaki tutmuş yükünü yolunu,

Nerden bilirsin yaşamdan hoşnut mu,?

Nasıl alır verir nefes soluğu,

Yonttukça yontar alır sorumluluğu..

Ezilen mağdur, ezende gaddar,

Nereye kadar gidecek nereye kadar,

Unutma bir gün hesabın sorarlar,

Ahlarını alma vahlarını alırlar..

Yaşayanların hepsinin var umudu,

Hayatta olmak adına alırlar somunu,

Kendilerince tuttururlar gittiği yolunu,

Bir nefesi var kesiyor soluğu,

Gezeler tozarlar yerler içerler,

Masraflarını da garibana yüklerler,

Onlar baki değil bir gün göçerler,

Dünya ahret ettiklerini çekerler..

Er geç hesap günü gecikmeden gelir,

Ne yaptılarsa hepsi önlerine serilir,

Akan sularının yönleri çevrilir,

Yaptıklarından bir, bir hesaba çekilir…