İbrahim’i

Taşrada büyüdüm doğduğum yere

Gelirsen tanırsın ben İbrahim’i

İnsan boyu karın altında dara

Kalırsan tanırsın ben İbrahim’i

Nasıl anlatayım kendimi sana

Kendimi övmekte yakışmaz bana

Gönlünü harmanda toza dumana

Dolarsan tanırsın ben İbrahim’i

Doğru sanma akla her geleni siz

Her his her eyleme denirse biz

Bizde olmayan o hasedi kinsiz

Bulursan tanırsın ben İbrahim’i

Hep böyle değişmez düzende halim

Göz kör Dil suskuna varmıyor dilim

Bir kuru soğana üç öğün talim

Kalırsan tanırsın ben İbrahim’i

Talihim çileli zamana dargın

Derbeder beden can kalbe kırgın

Her gece bedeni yatağa yorgun

Salarsan tanırsın ben İbrahim’i

Koparıp bir kaşık suda fırtına

Adalet diyerek her gün yırtına

Çöreklenmiş onca derdi sırtına

Alırsan tanırsın ben İbrahim’i

Derslerimi her gün göz lambasıyla

Arkadaş kantine gider neşeyle

Sınıfa kapanıp hep gözyaşıyla

Solarsan tanırsın ben İbrahim’i

Dostlukta bastığı yeri inleten

Sevgi ve saygıda özü dinleten

Yüreği kocaman herkese yeten

Bilirsen tanırsın ben İbrahim’i

Omzunda inmez hep dürüstlük yükü

Çamurlu sokakta yaşam yüz akı

Abestir tembellik diye ahlakı

Dilersen tanırsın ben İbrahim’i

Kuşluk vakti işler tam aydınlıkta

Lafı doğru söyler hep özü hakta

Hakkı haklandırıp hep dürüstlükte

Ölürsen tanırsın ben İbrahim’i

İbrahim ÖZDEMİR(2009)