Esmer kelebeğim şimdi;
ne hallerdeyim
bilmiyorsun,
sana nasıl alıştığımı
seni nasıl aradığımı.
hasretinle yandığımı,
mütebessim yüzümün
hiç gülmediğini
bilmiyorsun...

Kelebeğim ;
seni aramamak için,
kendimle nasıl mücadele ettiğimi,
kendimce nasıl
haklı sebepler uydurduğumu
Duygularıma,
nasıl prangalar vurduğumu
bilmiyorsun...

Halbuki,
sen açmıştım bu derdi başıma
sen musallat etmiştim saka kuşunu
Rengarenk uçuşan kelebekleri,
hafif bir yelde,
kaçıp gitmek,
savrulmak var mıydı?
git demekle, gitmek var mıydı?
bilmem ki..
bu sendeki sevda nasıl bir sevdaydı?

Gittiğin günden beri,
dersini almış çocuk misali,
kapattım kendimi,
hemen herkese,
konuşmuyorum,
çok yazmıyorum,
hiç gülmüyorum,
varla, yok arasında,
bir yerlerdeyim sanki...

Biliyormusun,
Her şarkı sana,
Her ezgi sana
Her şiir sana..
sevda adına yazılan
tüm yazılar sana çıkıyor
Şu günlerde...
Ah be! kelebeğim
Yok olası bedende,
Olmayası sevdanla
yaşamak
ne kadar zormuş meğer…

Hani o ;
Son sözlerin var ya,
sevdamı hiçe sayan
hani o ;
beni hiç anlamamış olan
anlamsız, içeriksiz
kifayetsiz sözlerin,
var ya,
beni şaşırtan,
beni geri çeken,
kendime getirten,
bu kadar duygusuz
olunur mu ? dedirten,
o sözlerin var ya,
Beni senden,
seni benden alıp götüren
o sözlerin,
yüreğime bir ok gibi saplandı,
aslında o sözlerinle,
intihar ediyordun,
nasılda kıydın,
sevdalı gönlüne,
nasıl da kıydın,
sevdalı şiirlere
nasıl da anlamadın,
saka kuşunu,
alaca ceylanları,
sevdayla üreyen
kelebeklere
nasıl da kıydın...
bilmiyorsun...