Çıktı yine yollara hayat yolcusu,
Gidiyor ağır, ağır yok yolun sonu,
Her yerde soruyor bu soruyu,
Acaba nereden gider oranın yolu..

Bir avuç topraktan geldi dünyaya,
Umutlarını sıraladı ardın sıraya,
Rastlamıyor sevgi ve mutluluk diyarına,
Hayat yolcusu yürüyor uçsuz yollarda..

Ha bu kapı ha diğer öteki kapı,
Her nerdeyse hep aradı, aradı,
Bir an olsun bundan hiç yılmadı,
Her yeni kapıda mutlulukları aradı..

Aradı taradı sordu ama bulamadı,
Deli divane olup adeta bunadı,
Koşuşturmaktan takati kalmadı,
Hayat yolcusu her adımda onu aradı...

Belki son umut deyip hep sıçradı,
Hayal deyip hep gözlerini açtı kapadı,
Ne yaptıysa aradığı yollarda bulamadı,
Hayat yolcusu koştukça yollarda kaldı..

Bir çıkılmaz sokak oldu hayatı,
Bilmiyor ne olacak bundan sonrası,
Çabalıyor koşuyor bitmiyor umutları,
Hayat yolcusunun yolları uzadıkça uzadı..

Ömür geldi geçti hep oralardaydı,
Neden onun aklı hep mutluluktaydı,
Aydınlık beklerken gündüzleri karardı,
Hayat yolcusunun umutları yarılara kaldı..

Belki bir gün, bir gün diye, diye
Söylendi mırıldandı kendi kendine,
Nasip eder yaratan gerisi nafile,
Hayat yolcusu yine ümitle beklemekte..
ZEKERİYA BAŞGÜN
CANİYİSEVER