16.02.2009/İSTANBUL
“SENDE KALDI”
Bilmem ki nereliyim ben kimim neydi ismim
Sen giderken kimliğim özlerim sende kaldı
Aynada suretim yok belli belirsiz cismim
Varlığımı gösteren izlerim sende kaldı
Çoktandır hayal kurup düşlere dalmıyorum
Gönül sazımı kırdım türküler çalmıyorum
Şu yalancı dünyadan artık zevk almıyorum
Tüm tekmil tutkularım hazlarım sende kaldı
Uykusuz gecelerin oldum gönül sırdaşı
Taşlara çalıyorum akılsız delibaşı
Aşkın hediyesidir bana bunca gözyaşı
Hayata gülümseyen yüzlerim sende kaldı
Yalnızlığın efkârı yüreğimde ok şimdi
Hangi birine yansam yaralarım çok şimdi
O eski hallerimden inan eser yok şimdi
Kadere caka satan pozlarım sende kaldı
Hayallerim bin lime kalbim bir bağ bozumu
Hasret elimden aldı umut denen kozumu
Ayrılık çöpçüleri süpürdü tüm tozumu
Aşkın anlam bulduğu gizlerim sende kaldı
Karanlığın içinden hayallerin düşüyor
Zulamda ki sorgular yokluğunu deşiyor
Duygularım buz tuttu sevmelerim üşüyor
Dört mevsimim karakış yazlarım sende kaldı
Bozuldu bahçelerim hep boynum bükülüyor
Ektiğim umutlarım hoyratça sökülüyor
Konuştukça dilimden sitemler dökülüyor
İltifatlar yağdıran sözlerim sende kaldı
Beni benden götüren sevdanın nehiridir
Yudum yudum içtiğim ayrılık zehiridir
Sana olan umudum ecelin tehiridir
Neredesin sevgilim gözlerim sende kaldı
Mutlu Aydurmuş | 
Anasayfa
» Ayrılık 
