Bu sabah doğan günle başka çıkıyor sesim,
Bu bahar çiçeklerle yeni aşka uyandım.
Kalbime dar geliyor artık göğüs kafesim,
Başımda bu aşk çanı çaldıkça hepten yandım.

Hani, o gençlik var ya bizler çocuktan büyük,
İlk sevda deli rüzgâr, yaşamak en hafif yük,
On yedisinde sarı saçları çift çift örük,
Yeşil gözlü güzeli yıllarca arayandım.

Karlı Kızıldağ nere, baharsız Bolu nere,
Selamım ulaşmadı hanene tek bir kere,
Mahzun bakışlarını resmettim gecelere,
Her gurbet türküsünde üç ses adını andım.

Sevildiğini bilmek ne hoş, yalnızlık acı,
Sendin o ilk sevgili, sevdalı başım tacı,
Acı da olsa hasret, ümit aşkın ilacı,
Başı sonu belirsiz bir hikâyeye kandım.

Sen ey o soğuk şehrin zümrüt yeşil gözlüsü
Sevince candan seven, yürekten tok sözlüsü,
Bakışı derinimde, süzgün ceylan yüzlüsü,
Gelemiyordum ama kalp sesini duyandım.

Kavlimiz iki gönlü kavuşturmaya niyet,
Vedasız ayrılıkta sade düşler saadet,
O karanlık geceler aşka ödenen diyet,
Otuz beş yıl mengene gibi sıkıyor sandım.

Gel dedim uydun, içten davetime buyurdun,
Visal vaktine varam diye saati kurdun,
Hayal gibi, düş gibi karşımda durdun,
An saymak işkenceyken, saatleri sayandım.

Geldin ve çiçek oldun; Göynük’ün baharına,
Umutlar bulut oldu, yağmur oldu yarına,
Dudağımdan buseler o sarı saçlarına,
Mahşere dek gözünden yeşil renge boyandım.